27 nov Douche verhalen

Geplaatst op 16:02h in Blog door
Dinsdagochtend 10.00 uur. Vaste ritueel. Laptop dicht, mp3 speler vol met lekkere opzwepende muziek, richting kleedlokaal. Badpak en badjas aan en naar het zwembad toe. Klaar voor weer een inspirerende, actieve en muzikale beweegles. Deze week op het programma: Zumba! De heupen gaan we vandaag eens los maken, beentjes van de vloer en swingen maar. Van het weekend weer een leuke dans in elkaar gezet die we in 35 minuten de mensen aan gaan leren.

Net op de zwemzaal aanwezig komt één van mijn deelnemers naar me toe. Ze was al een paar weken niet geweest en ik vroeg me al af wat er aan de hand was. Mijn mensen zijn elke week ontzettend trouw in de les, dus als er iemand een paar weken niet is valt dit op. Niet alleen bij mij, maar ook bij de anderen. De sociale binding en controle is in deze groep nogal hoog namelijk. Ik schrok wel even van haar verhaal. Pijn op de borst, geen lucht krijgen, met ambulance naar ziekenhuis vervoerd, waarschijnlijk hartklachten. Gelukkig viel het allemaal toch nog mee. Het zat in de longen en niet in het hart. Ook niet fijn, maar in ieder geval geen hartfalen. Desalniettemin, rustig aan weer beginnen, conditie opbouwen. Gelukkig altijd fit geweest, waardoor ze ook sneller herstelt. Als ze dit niet aan mij verteld zou hebben, had ik niets gemerkt. 10 minuten later ging ze weer volledig op in de les en verzaakte ze zo min mogelijk! Respect dus.
De les liep een klein beetje uit, maar dat vinden ze bij mij in de groep geen enkel probleem. De dans: ja hoor, op het einde alles achter elkaar gezet: ging helemaal goed! Trots op de mensen dat ze alle pasjes weer konden onthouden (met mijn hulp) en dat ze het ook weer vol hebben gehouden. Zumba lijkt simpel, maar veel bewegingen zijn behoorlijk vermoeiend. Dus moe maar voldaan iedereen de les weer uit.
En dan gaan we met z’n allen nog gezellig douchen. Ik doe dit niet elke week, maar vind het heerlijk om naar de verhalen te luisteren die ze onder de douche vertellen.
We begonnen met een reisje van Veldhoven naar Groningen. Op bezoek in het ziekenhuis bij familie voor een uurtje… Maar eerst langs Paleis het Loo gereden om daar eens gaan te kijken. Helaas helemaal niet geweest, er stond een hele file er naar toe. Van Paleis het Loo ging het ineens over in kerstmarkten. Elk jaar gaan er een aantal van mijn groep mee naar Duitsland, georganiseerd vanuit Den Uitwijk. Maar waar waren we nu vorig jaar ook al weer geweest. Essen, Düsseldorf of toch nog erg anders? Valt niet mee om dat te onthouden. Maar gezellig was het er elk jaar weer. De één gaat dan voor de sfeer, de ander voor de kerst inkopen, weer een ander gaat alleen maar mee als er een lekkere braadworst te koop is. En uiteraard niet te vroeg naar huis, want de feest/sfeerverlichting moet in het donker uiteraard ook nog bekeken worden. Vervolgens switchen we nog een keer terug naar de les. Je merkt toch dat je ouder wordt, we kunnen alles niet meer zo goed onthouden Minette. Maar goed dat jij er nog voor staat en alles door roept aan ons, anders waren we de weg allang kwijt geweest. Heerlijk toch! Dus niet alleen het fysieke wordt getraind in de lessen, ook het geheugen. Want ook al zeggen ze dat ze het niet meer kunnen onthouden, ze kunnen alles gewoon volgen hoor. Daarbij onderschatten ze dus even zichzelf, want het gaat in de les gewoon goed.
De rest van de dag onder andere besteed aan de voorbereidingen voor ons volgende evenement: Oud en Nieuw Party op vrijdag 18 december. We hebben weer een supermooie flyer en het draaiboek ligt al bijna klaar voor deze avond. Nu hopen dat het net zo’n succes gaat worden als onze Halloween Avond. Wij zijn er in ieder geval al weer bijna klaar voor. En dat is mooi, want we hebben nog een week of 3 te gaan, voordat het zover is. Voor onze begrippen lopen we dan ineens vooruit op de klok in plaats van dat we op 5 voor 12 aan het werk zijn. Zo zie je maar weer dat het beetje rust van vorige week ook rust voor de toekomst brengt. We zijn op de goede weg!