De ongeschreven regels van het banen zwemmen.

Januari, de maand waarop zo ongeveer heel de wereld weer aan sporten denkt. Dus ik ook (trouwens het hele jaar door). Daar gaan we dan, in de ochtend wat vroeger op staan en richting het zwembad. Niet om gelijk aan het werk te gaan, maar om vooraf een half uur banen te zwemmen.
Eerst omkleden in ons kleedlokaal, badpak aan, badslippers en badjas. Op naar het zwembad! Als je daar aankomt in een badjas, kijken ze je sowieso al vreemd aan, dus opvallen doe ik gelijk. Dan heb ik uiteraard ook nog een badjas van het zwembad aan, dus weten ze genoeg. Opgelet, het personeel gaat zwemmen!

Tja, klopt, maar waar gaat dat personeel dan zwemmen? In de ochtenduren heersen er namelijk ongeschreven wetten in het zwembad. Iedereen heeft hier een eigen plaatsje. Marietje kan niet zo goed zwemmen, dus wil steeds zo dicht mogelijk langs de kant zwemmen. Bep, Ans en Rita komen ook voor de gezelligheid, dus willen dan graag al kletsend langs elkaar blijven zwemmen. Bart, Toon en Ties zwemmen niet even snel en komen niet steeds op hetzelfde tijdstip terug in het gedeelte waar je kunt staan, dus dan staand maar even op elkaar wachten, even wat kletspraat verkopen en oh ja, we waren aan het zwemmen, toch nog maar een paar baantjes doen.


De mensen aan de linkerkant van het bad zijn dan ook weer een ander slag volk dan de mensen aan de rechterkant. Maar ook daar wordt al zwemmend, het liefst naast elkaar, met elkaar getetterd. Gaat het niet over het weer, dan gaat het over wel over de nieuwste roddels binnen Veldhoven of welke uitstapjes ze in het weekend gaan maken.
En dan zijn er ook nog enkele fanatiekelingen in het midden van het bad, die toch wel wat sneller zwemmen. Als volleerde skiërs proberen ze met een reuzenslalom zo snel mogelijk naar de overkant en terug te zwemmen.  
En daar sta je dan zelf. Je weet dat je sneller zwemt dan het gros dat in het bad ligt. Maar waar zal ik het water in gaan en in welke baan zal het me lukken om zo recht mogelijk naar de overkant te komen? Dan komt daar nog een ander nadeel bij. Men is niet gewend dat er iemand in het water ligt die een borstcrawl gaat zwemmen. Want oh wee, als er een paar spetters in je gezicht komen. Dit blijft toch een vervelend fenomeen wat helaas bij zwemmen hoort, spetters verdragen. Iets waar we bij de zwemlessen voor kinderen in de eerste les mee starten. Maar veel van onze klanten hebben vroeger nog geeneens een zwemdiploma gehaald en zijn al blij dat ze met gemak boven kunnen blijven. Je kan het bijna niet geloven, maar er zijn er echt een paar bij (zeker niet allemaal hoor) die snellere borstcrawl zwemmers weg jagen. Hoe? Niet met de mond, dat gaat te ver. Nee, dat doen we subtiel onder water zodat de toezichthouder dit niet ziet. Dan ben je dus al iedereen aan het proberen te ontwijken middels een slalom, krijg je nog van iemand een por in je zij of zwemmen ze ineens met een grote slagwijdte de samengestelde rugslag. Ik ben dus gewaarschuwd.
Aangezien het net nieuwjaar is geweest en iedereen goede voornemens heeft, loop ik vriendelijk glimlachend langs de kant om te bekijken waar ik ga zwemmen. Langs de muur komen twee dames vrolijk kletsend aan gezwommen. Zal ik het vragen? Ach, waarom ook niet. “Willen jullie zo dicht mogelijk bij de muur blijven zwemmen?” Ze twijfelen even wat ze gaan zeggen, maar de gezichtsuitdrukking zegt genoeg. Ik ben ze dus voor en meldt alvast: “is voor mij geen probleem hoor, dan zoek ik wel ergens anders naar een gaatje”. Grote opluchting is te lezen op hun gezichten. Ik heb in deze 20 seconden in ieder geval al twee vrienden gemaakt!
Naast de dames is wel een plaatsje voor mij. In de buurt nog een paar snellere zwemmers, die ook echt voor het zwemmen komen. Zij begrijpen mij, ik begrijp hen, dus daar moet het toch gaan lukken. Eerlijk is eerlijk, het viel me niet tegen. De twee dames naast mij (waar ik elke keer met een ruime boog omheen ga) vinden het prima en zie of hoor ik niet meer. Het voordeel is dat ze niet zo snel zwemmen en een meter of vijf in de breedte in beslag nemen. Elke keer als ik hen voorbij ben, heb ik dus ruim baan voor mezelf. Tijdens het half uur wat ik dan zwem, verandert de structuur ook nog regelmatig. Ik ben bewust een beetje op het einde van de tijd gekomen, omdat ik weet dat dan de meesten toch wel het water uit gaan. Tot mijn verbazing komt er ook nog iemand voor een kwartiertje zwemmen! Naast mij is iets later een andere dame het water in gekomen. Eigenlijk heb ik hier het meeste last van gehad, omdat zij wel strak rechtdoor bleef zwemmen. Ik heb me dus ook daar maar met plezier aan aangepast, ik wil uiteraard dat mijn klanten het naar hun zin hebben in het zwembad en vaker terug komen. Eén trap tegen mijn voet heb ik gevoeld, dit was naar mijn mening niet expres om me weg te jagen, ik ben dus gewoon door gezwommen alsof ik niets gevoeld heb.
Moe maar voldaan op de sluitingstijd het water uit gestapt richting een welverdiende douche. Dat dachten er meer. Na het zwemmen maakt iedereen dan ook nog uitgebreid gebruik van onze douches. Hele flessen shampoo gaan er doorheen op zo’n ochtend. Gelukkig hebben we voor het personeel aparte kleedlokalen, dus ik hoefde me niet te mengen en met 9 personen tegelijk in de douche te staan.
Uiteraard zijn de namen (en foto’s) in dit verhaal fictieve personen. Wij zijn heel blij en tevreden met de klanten die elke ochtend weer de moeite nemen om vroeg op te staan om bij ons heel sportief hun baantjes te zwemmen. Chapeau voor hen en ik hoop dat ze het nog heel lang vol houden. De structuur in het bad is naar werkelijkheid omschreven. Helaas kunnen we hier na al die jaren heel weinig aan doen, en dat moeten we ook niet willen. Het vroege vogel zwemmen (zo noemen wij het vaak) is dus vooral voor onze bestaande klanten. Als snelle nieuweling ben je een vreemde eend in de bijt. Je moet dan echt van goede huizen komen om een plaatsje te veroveren. Dat is wel iets waar wij soms tegenaan lopen. En kom nu niet aan met het verhaal dat wij lijnen in het water moeten leggen, want dan is het oorlog aan het bad! De instructeurs aan het bad proberen de nieuwelingen zo goed mogelijk op te vangen en ze uit te leggen waar ze het beste kunnen gaan zwemmen. Op deze manier lukt het meestal toch om een plaatsje voor deze mensen te vinden.
Maar zeg nu zelf, wat is er nu leuker dan zwemmen? Voor het kijkgenot hier een promotiefilm over zwemmen van de KNZB. Dat hebben ze mooi in elkaar gezet, ik krijg gelijk zin om weer het bad in te springen!