11 mrt De zwemles
Geplaatst op 14:38h
in
Blog
door Minette Lommers
Daar komen ze elke dag weer binnen: de kinderen van de zwemles. Maar niet alleen de kinderen uiteraard, ook de ouders. Vader, maar meestal moeder met vaak nog een tweede of derde kind erbij. Jonger en soms natuurlijk ook ouder dan degene die zo meteen het water in moet springen.
Ik heb het zelf natuurlijk ook mee gemaakt, met mijn kinderen naar de zwemles. Dus ik voel met iedereen mee. En uiteraard heb ik ook zelf de zwemlessen gegeven. Van baby/peuter t/m het C-diploma. Dus nogmaals: ik voel met ze mee, maar ken ook de andere kant van het verhaal.
Voor mij als moeder was de zwemles toch een beetje anders in de beleving dan voor iedere andere ouder die nu bij ons naar binnen komt. En ik heb het ook twee keer mee mogen maken, ik heb namelijk twee gezonde Hollandse jongens. Eerlijk is eerlijk, het is soms een gedoe hoor met twee kinderen. Op het moment dat nummer 1 vijf jaar was, was nummer 2 pas drie jaar. En ja, dat was nog in de tijd dat de ouders mee het water in gingen ….
![]()
Dat laatste was voor mij natuurlijk geen probleem, de jongste ergens neerzetten en tussen door ook nog vermaken en in de gaten houden, was een andere sport! En voor de instructeurs was ik natuurlijk de perfecte moeder die ook nog eens andere kinderen kon helpen. En voor mijn kinderen? Pfff, die lastige moeder die altijd wel iets had op te merken wat er niet goed ging… Nee hoor, dat viel best wel mee. Ik probeer altijd alles zo positief mogelijk te vertellen (ook bij mijn eigen kinderen), daarvoor heb ik nu eenmaal pedagogiek op school gehad. Maar als moeder was het wel lastig, je bent iets minder geduldig bij je eigen kinderen, dan bij die van een ander. Ik zag gelijk elk klein foutje en was natuurlijk bijzonder kritisch op de uitvoering van de slagen bij mijn kinderen. Als jullie nu denken dat zij eerder af mochten zwemmen, dan heb je het dus mis! Het moest eerst perfect zijn, voordat ze van mij op mochten. Ik heb er bij het B-diploma met de instructeur nog woorden over gehad. Ik vond mijn kind niet goed genoeg, hij wel… is weer eens wat anders.
![]()
![]()
En dan tussen al die andere ouders op de tribune zitten. Ook een vak apart en eigenlijk niet voor mij weggelegd. Vandaar dat ik dan ook tot en met het A-diploma van beide kinderen mee heb geholpen met lesgeven. In en uit het water. Aan de andere kant is het ook wel eens interessant om langs “de ouders” te zitten. Al helemaal als ze niet weten wie jij bent! Dan hoor je nog eens wat, haha. Helaas wist iedereen al vrij snel wie ik was en wat ik deed op het zwembad. Dat werd uiteraard ook vaak verraden door het personeel. Het moment dat ik bij de zwemles kwam, was het voor hen vaak een reden om even naar me toe te komen om problemen of vragen voor te leggen. Niet erg natuurlijk, daar was je (toentertijd) hoofd zwemzaken voor. Alleen leed daar nogal eens de zwemles van mijn kinderen onder. En ja, dan ben ik toch ook weer moeder, die dat soms wel vervelend vond. Ik wilde net als al die andere ouders gewoon gezellig gaan zitten keuvelen en de vorderingen van mijn kinderen aanschouwen.
Nu we het toch hier over hebben, vorderingen, ook daar zijn we in de loop der jaren veel in veranderd. Voorheen werd dat door de instructeur op kaarten bijgehouden en had je als ouders daar helemaal geen zicht op. Tegenwoordig kan iedereen online mee kijken naar de vorderingen. Een hele verandering! Vooral voor de instructeurs ook. Zij moeten nu elke dag de vorderingen bijhouden, want ja ja, de ouders zijn weinig veranderd in die paar jaar. Die zitten er boven op, om te zien hoe het met hun kind gaat. En terecht natuurlijk. Daar betaal je ook je geld voor. Dan moeten er ook prestaties verricht worden.
Zo meteen komen ze dus weer binnen, de ouders en de kinderen. Toch kijk ik ook wel met weemoed terug naar die tijd. Zo klein, onschuldig en altijd vrolijk. Ik hoop in ieder geval dat de kinderen die nu op de zwemles zitten het net zo leuk vinden als mijn kinderen een aantal jaren geleden. Nog steeds hebben ze veel plezier in het zwemmen en als het aan hen ligt gaan we elke week wel een keer. Maar ja, mama wil ook wel eens een dagje niet op het werk zijn en geen water zien…
De basis voor een leven lang zwemplezier wordt wel al tijdens deze lessen bepaald. Gelukkig hebben wij goede instructeurs die dit beseffen en sturen wij vooral op plezier waarbij geleerd wordt en niet op alleen maar leren en hopen dat ze het leuk vinden. En aan de andere kant is zwemmen natuurlijk goed voor de gezondheid, dus gewoon veel en lang blijven doen.
Voor de grap heb ik twee andere blogs over de zwemlessen opgezocht. Heel leuk om te lezen. Elkaars tegenpolen ook. Ik hoop dat de laatste door al onze ouders ook zo ervaren wordt! Die moet je ook echt even lezen, ontzettend mooi omschreven. Het is soms maar net hoe je er naar kijkt …
Veel leesplezier nog!