The passion, de passie

Vandaag op Goede Vrijdag wil ik toch even stil staan bij The Passion. Gisteren weer op een geweldige manier door verschillende goede Nederlandse zangers en zangeressen vertolkt in Amersfoort. Nu hoor ik jullie al denken: wat heeft dit in “godsnaam” met het zwembad te maken?
Qua godsdienst niet zo heel erg veel. Want wat voor geloof je ook hebt, zwemmen is voor iedereen en wij maken daar natuurlijk geen onderscheid in. Hier in het zwembad zwemt iedereen gewoon door elkaar heen en soms apart. Dat doen we wel vanwege het geloof, omdat je niet door de andere sekse gezien mag worden en je nu eenmaal in het zwembad niet veel kleding aan hebt. Ook hier uiteraard respect voor. Het plezier in het zwembad is er niet minder om en fijn dat wij dat mogelijk kunnen maken. Het wordt vaak ook heel dankbaar ontvangen.

Aan de andere kant doen wij veel met passie (passion). Ik heb al eens eerder in een blog geschreven dat je dat in een zwembad wel moet hebben, passie. We werken namelijk niet in de meest gunstige omstandigheden. En wat dacht je van het lesgeven? Zonder passie en gevoel zijn deze lessen veel minder interessant. Bij de beweeglessen: inlevingsvermogen, de klanten een goed gevoel geven, een praatje met een ieder maken, interesse tonen, inspireren en de mensen met een fit gevoel weer weg sturen. Daar moet je zelf in geloven, een gevoel bij hebben. Heb je dat niet, dan kun je beter geen les geven.
Dit geldt ook voor de particuliere zwemlessen: mee gaan met de leeftijd van de kinderen, erop inspelen, inleven in de fantasiewereld van deze kinderen en daarbij niet vergeten de kinderen ook nog iets te leren. De ouders willen namelijk ook resultaten zien. En ook daar moet je gevoel voor hebben om ze op de juiste manier aan te spreken, klantvriendelijk te blijven, maar ook duidelijkheid geven over de vorderingen op een juiste open manier. Passie dus die je uit moet stralen.
Onbewust doen we veel op ons gevoel, terwijl aan de andere kant de cijfers staan. In de wereld van deze tijd wordt bijna alles bepaald door keiharde feiten. Uit die feiten kun je natuurlijk ook veel halen: welke trends spelen er op dit moment, trekt de economie aan of juist niet, zitten we met de kwartaalcijfers op de juiste koers ten opzichte van de begroting. Uiteraard heel belangrijk om te kijken waar je in een zwembad op moet gaan sturen. Zo ook de enquête die we pas gehouden hebben. Maar dan ook voor een nieuwe programmering: een gevoel of we iets wel of juist niet gaan doen. Mensen kunnen heel gemakkelijk zeggen: wij komen als jullie langer open blijven en meer mogelijkheden hebben. Maar komen ze dan ook echt? Dus worden er toch ook weer op gevoel beslissingen genomen. En op realiteit uiteraard. Wat goed loopt, moet je niet gaan veranderen.
Onbewust maken we toch veel beslissingen op ons gevoel. Wat te denken van het aannemen van personeel. Als je drie mensen hebt met dezelfde papieren ga je toch op de indruk af die iemand na een gesprek heeft achter gelaten. Een gevoel of hij/zij bij je team past of niet. De keuze van ouders om juist bij ons naar de zwemles te komen en niet bij een ander zwembad. Daar zit ook een stuk “goed” gevoel bij. Dat gevoel kan al bepaald worden bij de eerste kennismaking bij het zwembad. Wordt je goed ontvangen, worden je vragen op een goede manier beantwoord, wordt alles duidelijk uitgelegd, met welk gevoel loop je dus naar buiten. Iets waar wij op kunnen sturen en ook op moeten sturen. Zolang mensen met een goed gevoel naar buiten lopen, komen ze meestal ook terug. En dat is uiteraard heel belangrijk!
We zullen nu ook vooral allemaal moeten gaan geloven in de toekomst. We weten niet wat ons te wachten staat, maar wie weet dat wel? Zonder geloof in de toekomst kunnen we net zo goed nu al gaan sluiten. Dat doen we uiteraard niet, want we hebben allemaal passie voor ons vak en voor de mensen die het zwembad bezoeken, ongeacht of ze groot, klein, zwart, wit, geel of rood zijn.
En dat is toch Pasen: geloven in het onmogelijke.