“Blijf nu in het water en kijk even waar er wel plaats is! Neeee, niet uit het water klimmen, erin blijven en gaan zwemmen”. Nee, dit zijn niet de zinnen die ik in de les tegen de kinderen zeg. Dit is een reactie van een ouder tegen haar kind tijdens een kijkles.

Afgelopen week was het weer zover: kijkles voor de ouders. Zij mogen dan altijd mee naar de zwemzaal en langs de badrand kijken naar de kinderen. Ik noem dit gekscherend altijd “aapjes les”. De aapjes (kinderen) laten dan aan de ouders zien wat ze geleerd hebben. Op zich kunnen de ouders overigens altijd de kinderen zien, maar dan door de ramen. Als ze daadwerkelijk aan de badrand zitten, heb je toch net een andere sfeer.

Dit keer was ik even bij een paar collega’s gaan kijken waar de ouders dus aan de kant zaten. Ik heb eens even goed de ouders zitten observeren in plaats van de kinderen.
Helaas moet ik hier dan vermelden, dat er toch nog een paar ouders druk zetten op de kinderen. Door te zeggen wat ze moeten doen (daar zijn wij toch voor?), maar ook door de blikken in de ogen of de uitdrukkingen op de gezichten. Normaal als ik zelf lesgeef heb ik dat totaal niet in de gaten. Ik let dan vooral op de kinderen in de les en niet wat de ouders langs de kant doen. Er ging dus hier even een wereld voor me open, maar vooral viel mijn mond open van verbazing….

Een wat banger kindje in een les die super goed haar best deed op haar niveau met de opgedragen oefening, kreeg van de ouder een teleurgestelde blik. Alsof door die blik het kind wel ineens onder water zou gaan! Niet dus, dit werkte alleen maar averechts. Het kind werd nog onzekerder, waardoor de oefening nog minder snel ging.
Bij het geval uit de tekst hierboven mocht het kind van de ouder niet het water uit klimmen. Gelukkig luisterde het niet zo goed en deed ie het toch. Hij pakte snel het speeltje waar hij allang een oogje op had en sprong met een grote glimlach weer terug het water in. Het is toch alleen maar goed dat je kind heerlijk in het water aan het springen is en plezier heeft in wat hij doet? Wat maakt het uit dat hij er even uitklimt om zijn favoriete speeltje te pakken? De zweminstructeur vond het allemaal prima, waarom de ouder dan niet?

Het blijft toch lastig voor sommige ouders om de zwemles te zien als een leuke beweegactiviteit voor het kind. Lekker 45 minuten lang in het water spelen en tijdens dat spelen leren ze ook nog de zwemtechnieken waardoor ze watergewend worden en uiteindelijk zelfredzaam zijn in het water. Waarom dan dat gepush naar je kind en teleurgestelde blikken als een oefening nog niet helemaal goed uitgevoerd wordt? Laat je kind zich ontwikkelen op zijn of haar niveau en geniet gewoon van het plezier wat ze hebben tijdens een les. Corrigeren doen wij wel indien nodig, maar soms maken we oefeningen bewust uitdagend waardoor ze juist iets anders gaan doen dan dat je zou verwachten.

Gelukkig zaten veel ouders wel te genieten en zeiden motiverende woorden tegen hun kind. Maar bij sommigen zou ik tijdens de kijkles een hele grote spiegel neer willen zetten, zodat ze zichzelf kunnen zien. Wellicht dat ze dan net zo schrikken als ik afgelopen week…