Het is 10.30 uur en ik stap met veel goede zin op mijn fiets richting het zwembad. Het weer is prima: niet te koud, droog en zeker niet te warm (een graad of 15). Bij het zwembad aangekomen ben ik nog niet eens binnen, of de telefoon rinkelt al. Aangezien er even niemand in de buurt is, neem ik op. Een deelnemer aan de Swim Run heeft geen mailing ontvangen. Dju, denk ik, het zal toch niet…?

Snel gaan we aan de slag met de voorbereidingen, zodat we straks op tijd klaar zijn voor de start. Ik loop naar boven en sta even later met een touw in mijn handen het finishdoek aan de dakrand vast te maken. Nu heb ik best wel last van hoogtevrees, maar ik zit dan liever met mijn knieën op een dak, dan dat ik op een wiebelende trap sta om de andere kant aan een lantaarnpaal vast te maken. Gelukkig vond mijn collega dat geen probleem.

Voor de briefing hadden we ook al het parcours uitgezet voor de kinderen. Zij moesten het laatste rondje hardlopen via een binnendoorweggetje in het park. De briefing verliep prima: even alles doorgenomen en de laatste puntjes op de i gezet. Iedereen wist wat hij of zij moest gaan doen, terwijl de eerste deelnemers al bijna binnenkwamen.

Terwijl deze deelnemers bij de meldtafel alle informatie nog een keer kregen te horen, zorgden wij ervoor dat buiten het parcours helemaal in orde was. Om 13.20 uur waren alle deelnemers van de eerste serie binnen. In zwemkleding stonden ze rustig te wachten op wat er te gebeuren stond. Via de microfoon werd verteld in welke baan ze moesten gaan zwemmen en hoeveel baantjes er gezwommen moesten worden. In deze eerste serie zaten de kinderen en degenen die 500 meter gingen zwemmen. Voor de kinderen gold een kortere afstand.

3, 2, 1… start!
Hopla, daar sprongen en doken ze allemaal het water in. We waren begonnen! Het geeft me altijd weer een speciaal gevoel als ik al die banen vol fanatieke deelnemers zie. Dáár doen we het voor.
Het eerste kind was binnen twee minuten alweer uit het water. Voor mij het sein om naar buiten te gaan en de microfoon in handen te nemen. Ik stond opgesteld net na de finish om iedereen aan te moedigen en de startnummers door te geven aan degenen die de rondes bijhielden.

Degenen die mij wat beter kennen, weten dat je mij geen microfoon in handen moet geven — ik praat dan namelijk gezellig de hele middag door! 😀 Buiten op ons nieuwe terras was het inmiddels een gezellige drukte van toeschouwers. We zagen opa’s en oma’s die hun kleinkinderen aanmoedigden, vaders en moeders, broers en zussen, vrienden en bekenden van de deelnemers. Kortom: een gezellige boel. Soms zelfs zó fanatiek, dat ze niet meer in de gaten hadden dat er nog andere lopers op het pad waren. Dus moest ik af en toe toch even wat strenger praten via de microfoon, om iedereen weer netjes naar de kant te krijgen.

Deze dag hadden we drie series en in totaal 68 deelnemers! Dat is het meeste tot nu toe, en daar zijn we natuurlijk heel blij mee. Het leukste zijn toch altijd weer de reacties van de deelnemers achteraf. We krijgen dan steevast complimenten dat het zo goed georganiseerd is, dat ze het superleuk vonden en dat ze volgend jaar weer van de partij zijn. Natuurlijk streelt dat ons ego enorm, maar we zijn vooral dankbaar dat mensen het op deze manier hebben ervaren.

Het hele evenement verliep bovendien vlekkeloos — zowel in het zwembad als op het hardloopparcours. De keuze om naar de zondag te verhuizen bleek een goede: het is dan wat rustiger in het centrum, dus prettiger voor de hardlopers.
Om 16.10 uur kwamen de laatste lopers onder luid applaus van de nog aanwezige deelnemers binnen. Tijd voor ons om op te ruimen en nog even gezellig met alle medewerkers een drankje te doen.

Mocht je dit lezen en balen dat je niet hebt meegedaan? Noteer dan maar alvast zondag 3 mei in je agenda! Dan gaat de volgende editie van start. Hopelijk met vier series, dus nog meer deelnemers. Wij zijn er klaar voor — en hebben er na deze editie nu alweer zin in!
Iedereen, zowel deelnemers als collega’s: enorm bedankt voor deze gezellige en succesvolle middag!

P.s.: het bleef maar bij die ene deelnemer die niets had ontvangen, de rest had de mailing gelukkig wel gekregen. 😅