“Ik ben er klaar mee, ik wil dat mijn kind door gaat naar het diepe bad”. “Wij gaan nog een paar weken door en dan stoppen we. We gaan ervanuit dat ons kind dan zelfredzaam genoeg is dat hij boven kan blijven”. “Het duurt wel erg lang dat zwemmen, mijn kind wil graag op voetbal”. Dit zijn een paar uitspraken die wij wel eens van ouders horen en die ons nog steeds grote zorgen baren. Gelukkig zijn dit uitzonderingen.

Laat ik eerst even voorop stellen dat wij er begrip voor hebben dat ouders “klaar” zijn met de zwemles en vinden dat het lang duurt. Wij communiceren door heel het traject heen op verschillende manieren over de voortgang van de kinderen. Ouders mogen ook elke periode een keer aan het bad komen kijken naar de vorderingen. We proberen dus op alle mogelijke manieren uit te leggen en te laten zien wat wij doen in de zwemlessen en hoe lang het eventueel kan gaan duren.

Dat gezegd hebbende willen we ook even kwijt dat wij kinderen op hun eigen manier en eigen tempo de zwemvaardigheden bijbrengen. We proberen dit zo te doen dat de kinderen plezier hebben in het water en dus elke les lachend de les in komen en ook weer lachend de les uitgaan. Dat lukt niet bij elk kind, maar we doen daar ons uiterste best voor, want een kind dat niet naar de zwemles wil is voor niemand fijn. De kinderen zelf hebben er meestal geen problemen mee dat het wat langer duurt. De goed opgeleide zweminstructeurs hebben het beste voor met alle kinderen, en moeten omgaan met verschillende kinderen en hun eigenschappen. Dit geeft ons wel eens wat uitdagingen maar wij doen ons uiterste best om elk kind de juiste aandacht te geven.

Een opmerking dat een ouder er “klaar” mee is raakt ons dan ook, wij zorgen ervoor dat een kind op een veilige en leuke manier leert zwemmen. Een kind gaat pas naar het diepe bad op het moment dat hij of zij daar “klaar voor” is en het dus aankan om in het diepe bad te zwemmen, niet wanneer de ouder er “klaar mee” is. Wat wil je dan? Dat wij het kind te vroeg naar het diepe bad overzetten met alle gevolgen van dien? Wat als je kind het niet redt en in paniek raakt, of wij erin moeten springen om het uit het water te halen? Wij denken dat dit geen ervaring is die je mee wilt geven aan je kind.

Kinderen zijn zelfredzaam op het moment dat ze aan het diplomafeest meedoen. Ze kunnen dan in het water ergens op klimmen, eraf vallen, onder water oriënteren, ergens overheen kruipen, zich door het water voorttrekken, alle zwemslagen zwemmen en dit ook lang genoeg volhouden om zichzelf te redden als ze ooit in gevaar komen in het water. Wij pleiten ervoor dat de kinderen dan pas zelfredzaam zijn, niet wanneer ze zonder drijfmiddel in het water vallen en zelf dat kleine stukje naar de kant kunnen zwemmen. Wellicht dat dit toch iets meer inzicht geeft en je eens kunt overdenken wanneer jij “klaar” bent met de zwemles. Wij zijn er pas “klaar mee” als een kind heel blij met dat diploma in de lucht staat te juichen.